Spark’s complexe picturale werelden bevatten citaten van kunstenaars als Lichtenstein, Warhol en Basquiat, maar ook songteksten, merklogo’s, videospelletjes, cartoons en tijdschriftomslagen. Hij ondermijnt het opgesloten stripuniversum door Disneysterren, superhelden of de bewoners van Frans-Belgische stripverhalen naast elkaar te zetten en ze vervolgens vuil te maken en te bekladden met een graffiti-spuitbus. “Ik neem deze iconen en maak ze belachelijk, om een soort wanorde in hun wereld te illustreren,” zegt hij, “ik laat het kader waarin ze zitten exploderen, maak ze een beetje vuil. De personages worden de achtergrond en de tag komt op de voorgrond.”

Spark geeft toe een gefrustreerde stripauteur/tekenaar te zijn. “Als jongen droomde ik ervan, maar ik kon nooit een goed verhaal verzinnen,” zegt hij. In plaats daarvan ging hij zich bezighouden met webdesign. De mid-life crisis kwam vroeg en op zijn dertigste liet hij alles vallen om te gaan schilderen. Na wat flirten met door tribals beïnvloede kunst, in het Engels bekend als ‘outsider art’, ontwikkelde Spark zijn eigen stijl, waarin hij pop- en graffitikunst samenvoegde. Hij noemt de IJslandse postmodernist Erro en de New Yorkse straatkunstenaar Jean-Michel Basquiat als zijn invloeden en veranderde zijn naam als eerbetoon aan de ontwerper Philippe Starck.

Na Parijs te hebben verlaten, werkt Spark nu vanuit een studio in een omgebouwde brouwerij in de gemene straten van Brussel. “Ik ben verliefd geworden op Brussel… het is de plek om te zijn.”
Meer dan enige andere kunstenaar van zijn tijd is Spark een voorbeeld van wat kunsthistoricus Daniel Birnbaum “schilderen in het uitgebreide veld” noemt. Zijn vruchtbare oeuvre weerspiegelt de voorverpakte nieuwigheid en hybride ruimten van het informatietijdperk.