Banksquiat (Grey) (Signed)

In deze hommage aan Basquiat biedt Banksy een spiegel voor zijn eigen praktijk van toe-eigening en die van het eindeloze wiel van kapitalisme en consumentisme waarin meesterwerken massaal worden gereproduceerd op tee shirts of opnieuw worden gebruikt voor reclamecampagnes. Banksquiat toont een reuzenrad waarin alle wagons zijn vervangen door Basquiat’s beroemde kroonmotief. Door zo openlijk naar Basquiat te verwijzen, lijkt Banksy zich aan te sluiten bij de traditie van straatkunst als hoge kunst, die aantoonbaar zijn oorsprong vindt in het werk van Basquiat, wiens carrière werd gelanceerd door zijn vele interventies in de stedelijke omgeving. Banksy verwijst verder naar de straatkunstgeschiedenis door ervoor te kiezen zijn ontwerp in grijs af te drukken met de kronen in krijtwit op een zwarte ondergrond. Dit verwijst duidelijk naar een ander icoon van de straat, Keith Haring, die zijn carrière begon met een serie metrotekeningen, weergegeven met krijt op lege reclamepanelen in het New Yorkse metrosysteem. Banksquiat becommentarieert de excessen van het late kapitalisme dat toestaat dat kunstwerken worden gecommodificeerd. Tegelijkertijd is er een paradox in het spel; om kunst toegankelijk te maken voor iedereen – wat misschien wel centraal staat in Banksy’s missie als kunstenaar, net als die van Haring en zelfs Basquiat – moet kunst gereproduceerd en gedeeld worden in plaats van gegijzeld worden door een handjevol elites die het originele kunstwerk of het intellectuele eigendom bezitten. Op deze manier geeft Banksy slim commentaar op, zoals de oorspronkelijke websitebeschrijving het verwoordt, “de meedogenloze commodificatie van Basquiat in de afgelopen tijd – door op botte wijze toe te voegen aan de meedogenloze commodificatie van Basquiat in de afgelopen tijd”. Bron: https://banksyexplained.com/banksquiat-2019/